Ég fór að djamma seinustu helgi, jafnvel þótt ég hafi bara haft einn dag til þess, iss, var að vinna langt frammá laugardag, snjórinn er ekkert nema helvíti fyrir sorphreinsunina.

Allavega,, ég þambaði áfengi fann ágætlega á mér, Inga kom og drakk mér til samlætis, fórum út, og bærin var gersamlega dauður!, en við fórum samt á Cafe Amor, það var lítið af fólki þar, og það var byrjað að reka út kl 3, og líka á Ali sportbar, þá ákváðum við(sem á þessum tímapunkti inniheldur líka Emma, Trausta og Halla) að kíkka á Kaffi Akureyri, en það kostaði þar inn, ég var ekki að fara að borga mig inn fyrir 3 kortér.

Þá var ferðinni heitið yfir á Dátann, og viti menn!! það var frítt inn!

Við litum þarna inn og sjáum ekki mikið merkilegt, Emmi fer að tala við einhverja stelpu sem ég man eftir úr oddeyrarskóla, en ég fæ það á tilfinningunni að henni líki ekki vel við mig þannig að ég dreg ingu með mér og forða mér, við ákveðum að sitjast í sófa sem er þarna aðeins frá okkur, Emmi er búinn lýsa sér nöktum fyrir vinkonunni og kemur því með okkur, við setjumst öll þrjú þarna og reynum að tala þrátt fyrir háværa músík. Ekki misskilja mig sko!!, hávær músík er góð, ef það er ekki viðbjóðsleg tekknó músík, og mér finnst ekkert kúl að spila músík þar sem fólk er að reyna að sitja og spjalla saman. Trausti kemur þarna og finnur okkur, þannig að við förum öll út á dansgólf og fíflumst í dágóða stund, síðan tek ég eftir hvað fólk sem dansar við tekknó músík er asnalegt, það er svo algerlega tilfinningadautt. Maður stendur grafkyrr fyrir utan það að hreyfa hægri hendina eins og maður sé í stangveiði í takt við músíkina. Fyrir utan það að svipurinn á fólkinu sem er að dansa, það er svona eins og...ja dauðinn uppmálaður. Stuttu eftir þessa hræðilegu martröð með brjáluðu tekknó danshálfvitunum fórum við út, Emmi og Trausti fóru heim í leigubíl, ég og Inga fórum á tikk takk og fengum okkur búkollu...mmmmm

fórum heim átum búkolluna og horfðum á futurama.